حاشیه

با سلام بر اهالی شعر
و دوست دیرین و خوبم آرمان
و آرمان های خاص و بی بدیل در شعر
احساس عمیق فلسفی دوست خوبم مرا وادار به نوشتن کرد شاید فراتر از حد خودم و بزرگ تر از دهان خودم باشد گفتن از شعر شما عزیزان
چه چیزی خوب و لذت بخش تر از این که بتوان رسالت نداشته اجتماعی و فرهنگی و فلسفی و دینی و حتی احساسات شخصی و فردی اعم از عاشقانگی و غم ها و تنهایی و شادی ها و و تمام حالاتمان را در قالب هنر به اشتراک بگذاریم
و چه چیزی بهتراز شعر
آرمان عزیز رسالت داشته و نداشته ای که اینجا دست مایه شعرش قرار داده و آن : هشدار
هشداری که همه ما حد اقل جدای از ایراداتی فنی که در شعر هست باید به آن توجه کرد
و این تلاش ارمان رو ارج می نهم و چقدر دوستش دارم
اما شعر با توجه به معنای با ارزشش کمی دچار مشکل بود البته از نظر منِ بی سواد
اول اینکه در سطر اول آرمان گفته است :
_و تو می بینی
پرنده ای که
ناشیانه حاشیه را
به آشیانه ترجیح می دهد.

منظور کدام پرنده است که باید ببینیم؟ آیا همه پرنده ها؟ آیا پرنده ای در قصه ها و اساطیر بوده که به حاشیه رفته و اینجا بعنوان تلمیح استفاده ‌شده؟ آیا پرنده ای خود آرمان دیده است که چنین کرده؟ آیا پرندگان جز باهوش ترین جانداران نیستند؟ چگونه اشتباه می کنند البته شاید منطور آرمان کلاغ است که اگر از کلاغ نام می برد کمی منطقی تر بود با توجه به ضرب المثل هایی که با نام کلاغ عجین شده
_هر دانه پری از مرگ؟؟ متوجه نشدم

_هر پر بی پرت خواهد کرد؟؟این را هم نفهمیدم

_ زنده زنده تا سقوط
و اینکه این امر بدیهی است تا سقوط و مرگ فرا نرسد پرنده همچنان زنده است پس آوردن واژه زنده زنده بی معناست

آرمان عزیز من ‌شعر و رسالت زیبای تورا فقط در این چند خط میبینم :
بدان طَمَع
دانه
دانه
تو را
پای حاشیه خواهد کشاند
آنگاه که
مرگ بال و پر گرفت..
پرواز یادت می آید.



باقی بنظرم اضافه بود


یاحق