رأس ِ دوازده، نَ فَ سَش افتاد
میدان، به دور ِ مرد که میچرخید
مردی میان ِ باجه به هم میخورد
یک صفرهای زرد که میچرخید
رأس ِ دوازده، نَ فَ سَم دارد
یک ساک صفر خاطره میبندد
میبندمم به مرکز ِ پوچی، او
در را به روی دایره میبندد…
یک کوچه با تگرگ ِ (( نخواهد بود))
یک باجه در مسیر ِ سراپا گوش
یک مرد ِ زرد، شکلِ بلیطِ رفت
یک طــول، عرضِ پوچ ِ ممیّزپوش
رأس ِ دوازده به سرم افتاد
یک سیب ِ گازخورده درونم هست
شرلوکها میان ِ تنم بودند
از من فقط، دهان ِ جنونم هست
شرلوکها میان ِ تنم بودند
مشغول ِ یک مکاشفهی مسکوت
مشغول ِ صفرهای تنم بودند
در لای ِ لای ِ لای ِ من ِ مشروط !
در پیچ و تاب ِ هیچ ِ خودم با تو:
میدان ِ شهر، عقربه خواهد خواب …
میدان ِ شهر، وقت ِ تصادف با …
میدان ِ شهر، صفر و یک ِ شب تاب
طوفان گرفت جیب ِ نجیبم را
میدان ِ شهر، پیچ ِ سوالم بود
هر عابری به اسم ِ عصای زرد
مشغول ِ حلّ ِ حال ِ محالم بود
یک آسمان سرخ و پُلی (( من فیه ))
((ما)) جیغ ِ هر کلاغ ِ خبر بودیم
از دور ِ دور ِ دور، چه نزدیکیم
مشغول ِ رقص ِ پای خطر بودیم
افتادم از کلاف ِ نَفَسپوچی
یک صفر، صفر یک، نه ! ممیّز داشت !
عالیجناب !، عشق، تخیّل نیست
-از باجههای زرد مجوّز داشت-
افتادی از کلاف ِ نَفَسپوچی
با احتمال ِ ((کُشت)) مرا رفتی
مسخ ِ کدام عقربهها هستی ؟
رأس ِ دوازده تو کجا رفتی ؟
در من، زنی شبیه ِ تو پاییزی
در من، کسی شبیه تو بارانی
در خلسههای درد چه میماضی ؟؟
از این من ِ مچاله چه میدانی !! …
مردی میان ِ باجه به هم میخورد
یک صفرهای زرد که می چرخید
رأس ِ دوازده نفسش افتاد-
-میدان، به دورِ مرد که میچرخید
* فیه مافیه
* جیغ - اثر ادوارد مونک