ساعتی مانده به صبح

ساعتی مانده به صبح
خواب دیدم شادی
صحبتی گفت:عجیب
خواست جای خود را
با منِ غمزده ی دلمرده
ساعتی تاخت زند
به خیالم آمد
چه مبارک ثمنی
گفتم: هان!
باشد این حرف قبول
تو بیا جای من و من نشینم جایت
صحبتم را که شنید
ناگهان جست و چو مرغی چالاک
پر پرواز گشود
به در خانه ی غم ها که رسید
دست او را بگرفت
پرکشیدند دوتایی، 
سوی آن دایرهء سرخِ افق
لبِ هر ساحلِ دریا چتری
منقلی، چای و نباتی و کمی هم آجیل
باغ ها را بوئید
کافه ها را چرخید
سینما رفت و سمینار و سونا را هم دید
آمدم برخیزم
بار و بندیل خود آماده کنم عزمِ سفر 
ناگهان صوتِ صدایی غمگین
همه ی رشته ی افکاره مرا در هم ریخت
 
" کرونا امروز هم جان صد انسان را
با تاسف دزدید
و دلار بالا رفت
قیمتِ نفت یهو ارزان شد
سکه و ارز بهایش کم شد
بورس تعطیل شده واویلا
احتمالا سر بر جام هنوز پابندیم
یا که در جنگِ دوباره، 
کمرِ همتِ خود می بندیم! "، 
این خبرها که شنیدم
ناگهان دانستم
فرصتِ خواب و من و شادیها
همچنان بسته به مویی
سرِ آن تحریم است...
من به غم برگشتم
غمِ من پا برجاست
شادی هم تحریم است...! 

✍🏻 حسین عابدی
      16/2/1400