دلتنگ

چه دلتنگم ، چه دلتنگم ، چه دلتنگ

چه دنیایی، پر از اشوب و نیرنگ

دلم  پر درد و  گشته پاره پاره

به سینه دارم  اه  و  نیست چاره

چرا ؟ جام محبت  گشته خالی

به جایش مانده یک جنگ پوشالی

تما م  فکر ها سر  شار نفرت

گرفته جای ان را ترس و وحشت

نگاهی  پر ز حسرت  بر گذشته

به چشم اشک و به دل غمها نشسته

چرا رفت  ان صفای  شادی  ما

چرا گم شد صدای خنده ی ما

کجا رفت  و چه شد ان زندگانی

چه بی رنگ گشته است ان مهربانی

همه  امید ها خشگید و پژمرد

گل ان خنده ها بر روی لب مرد

به خود گویم  که پایان  گیرد این غم

شود شادی  زیاد  و غصه ها کم