ماه روزه

دکتر شفیعی کدکنی تعریف کوتاهی از طنز دارد و می‌نویسد : " طنز عبارتست از تصویر هنری اجتماع نقیضین "
این حرف دکتر را اگر بخواهم به این شعر فرحناک تعمیم بدهم ، نتیجه دقیقا همان خواهد شد که گفته شده . اما در اینجا کدام نقیض ها جمع شده اند ؟؟

۱- شخصیتی که ما از ورای پروفایل و نوشته های استاد آصف کشفیدیم ، دقیقا نقیض آنست که این شعر معرفی میکند . ما ایشان را نه چاق میدانیم و نه حریص در تناول

۲- اساس و دلیل روزه ی رمضان تمرین تقواست و چون تقوا تنها پوئنی ست که در دین اسلام سبب ارجحیت بر دیگران میشود بهمین جهت بسیار مهم است .مومنی که در این شعر به ران‌مرغ و فیله ی گوساله حمله ور شده اصلا متقی نیست . بلکه حریص و لئیم است . استاد آصف با قبول این نقش ، در واقع مراتب ایثار را به جا آورده تا خود سپر طنز و کنایه ی شعرش قرار گیرد . و این البته تاثیرش صد چندان است .

۳- از طرفی نمک کار اینجاست که دستکم پیدا کردن چنین سفره ی ملونی در عصر حضرت صاحب الکلید ، کار جناب ... است . و این نقیض به قرینه ی معنا در حال قایم باشک بازی با مخاطب است


اما چند نکته :
اول اینکه استاد من الان از اون دکل که روی پروفایلم زدم پایین آمدم ، وجدانی جواب قورقار شکم این یل کرمانشاهی را چگونه میدهی ؟

دوم بوی غذای این شعر در تمام سایت پیچیده ، این چگونه طبخی ست استاد ؟

سوم : من فکر میکردم غم تناسب اندام فقط به دوران خاصی تعلق دارد و خر که از پل گذشت این چیزها دیگر در اولویت قرار ندارند ... استاد شما هم ؟؟

۴- و فکر کنم این حجم از کالری وارده را فقط باید منفجر کرد .. بنده قبلا در تیم انفجار جهاد نصر بودم اگر رخصت بدهید تا خدمت برسم ( مدیونید اگر فکر کنید هدفم اینه افطار دعوتم کنی )

۵- احتمالا فردا عیال به بده زنگ بزند و بگوید : مرتیکه فقط بلدی واسه چشم و ابروی سورانی ام شعر بگی و هندونه زیر بغلم بذاری - نگاه ملت چه سفره ی رنگینی دارند و تو هم فقط بلدی مث شانپانزه از دکل بالا بری .زووووووود باااااش پول بفرررس منم افطار اونجوری میخام .

۶- حالا خودمانیم از دار و دسته ی شیخ حسن که نیستی یا یه جورایی به ژنهای خاص مرتبط باشی ؟ هااان ؟؟ بخدا پیش هیشکی نمیگم

......


استاد عزیز واقعا دمت گرم . بیشتر دوست داشتم فراخور شعر من هم مزاحی با حضرتعالی و دوستان کرده باشم . حمل بر بی ادبی نشود .. و شعرتان شیرین و دلربا بود و دقیقا به هدف زده بود . اما همان خطهای اول از اینکه متنی جدی بنویسم ترسیدم و با خود گفتم شعر خود زبان حال خود است با نقدک مانایی خرابش نکنم ... عمرتان دراز و پر برکت