اشک مستی به زمین ریخته رز روییده

تلخیِ تشنه شدن در شکر انگور است
باخبر باش که دل در خطر انگور است
 اشکِ مستی به زمین  ریخته،  رز، رویده
بی جهت نیست که مستی هنر انگور است
به فریبندگی چشم شرابیت  هنوز
روی لبهات نشان گذر انگور است
چشم تو وسوسه ام می کند ومیدانم
 این هما ن دانه ی پرشور شر انگور است
جنگ هفتادو دو ملت چه بگویم افسوس
همه خونریزی و بلوا ثمر انگور است
 دل به دلداری این سبز نمایان  ندهیم
که لباس تنشان  برگ تر انگور است
 خواستم هر چه  فرارت  دهم از فتنه نشد
فتنه از زیر بنا زیر سر انگور است
 چه توان کرد که ای  دختر تاکستانی
 دل تو شیفته ی  نا پسر انگو ر است  
ازمی  ساخته ی دست  بشر بیزارم
مست دا ئم شده را کی  خبر انگور
 بر ردیف غزلم  سایه ی انگور افتاد
 شعرم آفت زده شد  این اثر انگور است