مناجات - ای همیشه یار

سلام ... به گمانم با توجه به تسلطی که شاعر این اثر به ریتم و نواخت کلمات و ایجاد تقافی و سجع میان آنها دارد ، اگر در مسیر آشنازدایی و تصویرسازی و بدایع شعری قرار بگیرد ، میتوان به محصول قلمش بیش از پیش امیدوار شد . در ادبیات فارسی مناجات نامه های فراوانی خاصه در دیباچه ی دیوان شاعران کلاسیک میخوانیم . که عموما معلول برداشت ابراهیمی از وجود خداوند است . در ادیان ابراهیمی از جمله اسلام و حتا ادیان ایرانی مانند میترا و زروان و زرتشت ، خداوند در هیات یک شخصیت حقیقی و عموما با صفاتی مذکر تصور میشود ، او خالق و قادر و متعال و ستار و رحمان و رحیم و منتقم و قدیر و بصیر و سمیع و علیم و لطیف و جبار است . و مجموع ضدین بسیار .
عموما تصور ابر انسانی که از خداوند داریم ، موجب خشوع و خضوع در عبودیت پیروان این نگرش از دیرباز تا کنون بوده و هست .حتا قویترین اساطیر ما نظیر رستم ، وقتی با خالق یکتا و جهان آفرین نیایش میکند ، بسیار خاضعانه و فروتن است :

همي راند تير گز اندر کمان
سر خويش کرده سوي آسمان
همي گفت کاي پاک دادار هور
فزاينده دانش و فر و زور
همي بيني اين پاک جان مرا
توان مرا هم روان مرا
که چندين بپيچم که اسفنديار
مگر سر بپيچاند از کارزار
تو داني که بيداد کوشد همي
همي جنگ و مردي فروشد همي
به بادافره اين گناهم مگير
توي آفريننده ماه و تير


باور عمومی مردمان ما از دیرباز این بوده که آفریننده ی جهان ، از غیب خبر دارد و چیزی بر او پوشیده نیست :


هم نامه ی نانموده دانی
هم قصه ی نانوشته خوانی


یا صفت رزاق بودنش همیشه تولید امید کرده و این یقین در میان است که او خود از نیاز همگان باخبرست :

پرتو نور سرادقات جمالش
از عظمت ، ماورای فکرت دانا
حاجت موری به علم غیب بداند
در بن چاهی به زیر صخره ی سما ( اگر درست نوشته باشم )


تنها دیوانی که از مناجات و ذکر خداوند در دیباچه اش خالیست و به جای بسم الله از " بشنو از نی " استفاده شده ، مثنوی معنوی ست . که البته همگی میدانیم مثنوی یکی از توحیدی ترین کتب ادبی در میان ماست . و شاید اگر خود مولانا را به پای میز خطاب بکشانیم که چرا آغاز دفترت به نام او نیست ؟ اینگونه پاسخ بدهد :

در هوس خیال او همچون خیال گشته ام
وز سر رشک نام او ، نام رخ قمر برم


علی ای الحال ، مناجات خانم فرشیدفر بهانه ای شد که درین باب اندکی روده درازی کنم . و امیدوارم فضلای جمع بر بنده ی بیسواد خرده نگیرند . یا نمیایم یا با یک عالمه حرف و حدیث میایم و سر حضار را به درد میاورم .
به شعر برگردیم ، قافیه ی " آر" نقش کلیدی در تنظیم ریتم سروده داشته که البته من امیدوارم آثار آتی شما علاوه بر بار نظم ( که شاکله ی استواری ست ) به زیور بلاغ و صور تخیل نیز آراسته گردد . و این کاری ست که شما قطعا از پس آن برخواهید آمد ..


مانا . کرمانشاه . ۲۱ اسفند ۹۹