تو برو.....

دلم از دستِ خودم سیر شد و ساده شكست

درهمان پیچ و خم اولِ این جاده شكست

پُرم از حسِ نفس هایِ مسیحائی تو

روحِ سرسبزِ غزل هایِ مرا باده شكست

آمد از راه پُر از غربت و تنهائی من

و چه ساده پرِ  پروازِ پریزاده شكست

سه دهه می گـُذرد از غُل و زنجیرِ تن ام

كه دلم سنگ شدو با دل دلداده شكست

تو برو، جاده و تنهائی و من همسفریم

دلم از دستِ خودم سیر شدو ساده شكست.