ما صابر دردهای خویشیم

ماصابر دَرد های خویشیم

امیرحسین مقدم

1

ماییم و به دل هوای گفتار،/ ماییم  و بساط بی خریدار.

ماییم و به کف سبوی خالی،/  ساقی قدحی مرا نگهدار.

ماییم و لبی تُهی زلبخند، / ماییم و به سینه درد بسیار.

ماییم که هرچه عرضه کردیم، / حسرت شده ماند کنج انبار.

ماییم و هزار جان زخمی،/  ماییم و فقط دو چشم خونبار.

ما درد نهان به سینه داریم، /  لب بسته نمیکنیم اظهار.

خاموش به مُهرِ صد سکوتیم، /  بیهوده کنیم  نظم اشعار.

ماصابر درد های خویشیم، /  داریم به زخم کهنه اصرار.

ماییم و غزلْ غزلْ ترانه، /  ماییم و ترانه ها غزل وار.

افسوس که جز سخن نگفتیم، / صد گفته کجا چو نیم کردار.

2

ماحسرت روی دوست داریم، /  ماندیم در آرزوی دیدار.

یاران همه بی خبر برفتند، /  ماندست فقط شمایل یار.

صد خاطره مانده یادگاری، /  ازجنگل و دشت و باغ و کُهسار.

میگریم و دلتنگم از این هجر، /  ای چرخ، فِراق را به سر آر

دلتنگِ شب و سکوتِ ساحل،دلتنگِ صدای مست''

از جرم و گنه همه مُبّرا، /  ماییم یگانه دزد بازار.

3

ازصندوق دل کلون شکستند، /  تاریخ تو یاد ما نگهدار.

ما تشنه‌یِ خنده‌یِ زمینیم، / آن چشمه‌یِ خُفته در خروش آر.

ما بی خبریم اگر چه هستیم، /  در مرکز ودر میان اخبار.

کَس، سرِّ دلش به ما نگوید،  /  ما فاش کنیم جمله اسرار.

سر زیر پتو نهفته ماندیم، /  خُفتیم چو خرس خُفته درغار.

جُز سایه‌یِ خود دگر ندیدیم ،/  حبسیم میان چار دیوار.

آزار دهیم جان خودرا، /  آزار مکش برای آزار.

نوروز رسیده دل سبک کن، / زان پیش که شوید ابر آذار.

ای باد صبا دلم شکسته، /  گاهی ز دل شکسته یاد آر.

یاد از دل ما، اگرتوانی، /  هرچند زدل نمانده آثار.

زین نیمچه دل به او پیامی، / برسان و خداش گو نگهدار.

هرجا که تویی، دل من آنجاست،

ای دوست، مرا به یاد بسپار.

اسفند 1390