🕊 پرنده

🌷

سلام
شعرتان نازکانه و نرم‌جان است؛ سپاس.
قلمتان روزافزون نویساتر بانو فرشیدفر گرامی.
چند نکته:
• آن دو نشانۀ تعجب در میانۀ جمله لزومی ندارد؛ بگذارید خودِ خواننده تعجب کند.
• یک سؤال: چه فرقی اراده می‌کنید میان دونقطه (..) و سه‌نقطه (...) و پنج‌نقطه (.....) و شش‌نقطه (......)؟
• "کوچه به کوچه و قدم به قدم" دنبالۀ جملۀ "راه‌ها را نرفته نشانم دادی" است، پس نقطۀ پس از "دادی" نباید گذاشته شود و پس از "کوچه" هم آن دونقطه، به هر دلیل، اضافه است. بر همین اساس می‌توانید دیگر بندها را شسته‌رفته‌تر کنید.
• بینِ "و بخشنده تر" و "تا روزها را" نباید فاصله (بندنما) باشد زیرا "تا روزها..." جملۀ مستقلی هم نیست پس منطقی نیست بندی جداگانه باشد.
می‌توان همین‌طور تا پایانِ سروده رفت و به حوزۀ بیان هم وارد شد ولی ترجیح می‌دهم رهپا (چشم‌به‌راه، منتظر) بمانم که اگر فروغ‌‌بانو قصدِ ادامۀ سپیدسرایی داشتند در سروده‌هایِ آینده‌شان دیده باریک کنم. و این بیشتر از این جهت است که سپیدسرایی، همان‌طور که خودتان هم فرموده‌اید، کارِ آسان‌تری از موزون‌سرایی نیست بلکه در شعرِ سپید، شاعر آن فقدان زیبایی‌آفرین‌هایی مانند وزن و قافیه و چیزهایِ دیگر را، باید با واژه‌ها و ترکیباتِ تنها و ژرفای معنا و چیزهایِ دیگری جز آن جبران کند.
شاعرانگی‌هایتان بی‌گزند.