همنشین

همنشین
**
یک نفر آخر سکوتم را در این زندان شکست!
مثل یک آیینه آمد، رو به روی من نشست

یک نفر از جنس ساغر، شاد نوشِ شعله‌پوش
یک نفر از جنس ساقی، میگسارِ مِی پرست!

یک نفر، آن‌که به هنگام نگاهش، می شدم
مست باده، مست ساغر، مست ساقی، مست مست

او همان می‌خواست باشد، هر که بود و هر چه بود
من همین می‌خواستم باشم، همین، اینی که هست!

او همان رومی‌ترین رومی آیینه تبار
من همین زنگی‌ترین، زنگی آیینه به دست!

سال‌ها دلواپس آن لحظه بودم، سال‌ها -
یک شب آمد، پلک واری، رو به روی من نشست

بغض‌ها در انتظار فرصتی، تا بشکنند
پلک زد شمع و سکوت اشک‌هایم را شکست

***

استاد سید علی اصغرموسوی

1384 - قم