آشنای سیلی

سلام

و

صلیب ، اندوه ، دوش ، بگذار ، زخم خورده ، آشنا ، سیلی //
تمام اسباب آفریده شدن یک تصویر مخیل و بدیع از واژه هایی آشنا و بسیار تکرار شده ، در این بیت مهیا شده است و نمی دانم چرا شاعر با سیلی این اسباب را به هم ریخته است ؟
که یک دلیل آن می تواند کم بودن قافیه در این مورد خاص است یا تکرار قافیه مصراع نخست در انتها ؟
دلیل هر چه باشد در اصل ماجرا تفاوتی ایجاد نمی کند چرا که از واژه ی سیلی رسیدن به داستان صلیب و دوش و زخم و مسیح دور از ذهن است چرا که در هیچ کدام از داستان ها و افسانه های منتسب به این ماجرا از سیلی خوردن مسیح حرفی نبوده است اگر‌چه تصویر کامل شده است و قابل تصور برای مخاطب ولی از نظر من و با توجه به پتانسیل بسیار بسیار بالای شاعر می توانست بهتر از این ها باشد .

اگر چه این بیت را به عنوان شاهد مثال عنوان و بررسی نمودیم ولی دیگر ابیات نیز از نظر من کم و بیش دارای این اشکال هستند و دقیقاً تا قبل از قافیه همه چیز خوب پیش می رود و سپس در بزنگاه است که اوضاع به هم می ریزد اما جالب آن جاست که در نگاه خواننده تصاویری شکل می بندد و بعضی هم بدیع هستند و این توانایی شاعر را می رساند و علم به همین توانایی ست که مرا به خواستن بهترین حالت از شاعر وامی دارد و تنها به تصاویری دست و پاشکسته راضی نشوم و البته نیم نگاهی هم به سال سرودن شعر دارم ولی باز هم بر سر حرف خود هستم و دوست دارم از علیرضا ی دوست داشتنی بهترین ها را بخوانم همواره و راستی تا یادم نرفته بگویم که در خصوص وزن بیت مورد بحث استاد نازنین جناب اخباری عزیز ، اگر چه شاعر حق به جانب خویش دارد در خصوص درستی وزن و اختیار شاعری به کار گرفته شده ولی رسیدن به سلیس ترین و روان ترین صورت در فرم یکی از اساسی ترین دلایل آفریده شدن شعری واقعی ست و تنها بسنده کردن به درستی آن توجیه کننده نیست ...

سپاس فراوان از دوست شاعرم علیرضا که بودن اش همیشه حال ام را خوش کرده و خواهد کرد بی انتها ...