می‌ترسد دلم

سلام

و

１) تسلط بی چون و چرای شاعر بر وزن ، قافیه و ردیف که از انتخاب وزن محزون غزل و همنشینی هماهنگ و طبیعی قافیه و ردیف مبرهن و هویدا ست .
２) استفاده ی شاعر از ساده ترین کلماتی که مخاطب می شناسد و هر روز به وفور از آن ها استفاده می کند و از سوی دیگر بر ساحت شعر و غزل نیز خدشه ای وارد نمی کنند ، کلماتی که شاعر به سبب دریافتی حقیقی از مردم و مخاطب عام به کار می گیرد و به هیچ وجه در شعر قصدی برای فاضل نمایی از طریق واژه های پر طمطراق ندارد و توانایی خویش یا به تصویر کشیدن دوردست ترین چشم انداز ها و مخیل ترین تصورات به رخ می کشد .
３) خط سیری همیشگی که در اشعار شاعر همواره دنبال شده و می شود و این خط سیر دقیقاً بر رسیدن او به سبک شخصی اش گواهی می دهد ، سبکی که با تمام ویژگی های عمومی اش از قبیل هنجارهای ادبی ، صنایع لفظی و معنوی مشترک و اوزان هم سان با دیگر اشعار ، دارای خصایص خاصی ست که قلم شاعرش را به یاد مخاطب می آورد و می توان این قلم را همواره به یاد آورد که البته و بی گمان این امتیاز برجسته به تمرین و تکرار و سرودن و پاک کردن ها ی بسیار به دست می آید و چه بسا شاعرانی که هرگز به این درجه نایل نمی شوند اگر چه دارای قلمی توانا و قابل هستند .
４) برقراری موازنه و تقارن در دوسوی تصاویر ی که غالباً در یک بیت گسترده شده اند ، تقارن هایی حساب شده و دقیق که نشان از آن دارند که شاعر هنجارهای ادبی را به خوبی می شناسند و در کشف روابط نو در میان تصاویر و واژه ها تجربه ای درخور دارد که اوج این توازن به نظر من در بیت هفت ام آن جا که سخن از سایه ی کاج است و ریشه ی انگور آشکار می شود اگر چه در پرانتز باید بگویم که نسبت به واژه ی کاج با توجه به پیشینه ی نه چندان دیرینه اش در ادب فارسی و نیز بومی نبودن این درخت در ایران نگاهی انتقادی دارم و به زعم من درخت سرو که دارای سابقه ای طولانی است تا آن جا که هنجاری ادبی گرد آن شکل یافته است و به سایه داشتن و رهایی و بلندی مشهور است .
５) عدم استفاده ی نامتعارف و نامتعادل شاعر از حروف اضافه ، ضمایر منفصل یا صورت های خلاصه شده حروف اضافه از قبیل ز ، ار ، کز و غیره که استعمال آن ها نشانه ی کم آوردن در تکمیل وزن مصراع است و همواره از اجزای وزن پر کن شعر محسوب می شوند و بی تردید آسیبی جدی به زیبایی های هر شعری وارد می کنند .
６) داشتن جهان بینی خاص و بازنمایی فلسفه ای که شاعر بدان دست یافته است در کنار آفریدن زیبایی های ادبی که دلالت بر چند بُعدی بودن دیدگاه شاعر دارند و رسالت او را در قبال خود و جامعه ی خود یادآور می شوند ، رسالتی در راه رسیدن به معرفت و روشنی ، که این امر در نهمین بیت غزل به خوبی دیده می شود .
７) نور ، گور ، تاریکی ، عمق ، چشم ، ذره ، سایه ، بسته ، دیدن ، ندیدن و واژه هایی از این دست که حول محور نور و تاریکی می چرخند علاوه بر مراعات نظیری بلند در طول شعر ، همچون زنجیری نامریی انسجام طولی و عمودی شعر را رقم زده اند و اگر چه شاعر از جنبه هایی گوناگون به ماجرا نگریسته است اما همواره یکپارچگی شعر با وجود این واژه ها پا برجا مانده است ...
８) این شماره ها می توانستند بسیار بیشتر باشند .


آن چه که در بالا برشمردم شواهدی بسیار اندک هستند بر قدرت و توانایی شاعری که این غزل نازنین را آفریده است که دارا ی قدرت تاثیر و تاثری خاص است و خود من در پایان خوانش اولین چندین بیت به استقبال غزل در ذهن ام شکل گرفت و بی تردید هنگام نوشتن این شواهد شناخت خویش از شاعر را به کناری نهادم و تمام تمرکز خویش بر غزل دادم تا مبادا قلم به ناروا بچرخانم .