بیایه کودکی برگردیم

سلام
عرض ادب

می‌توان با اجازه از غمزه و کرشمهٔ اغماض، اثر را به‌عنوانِ متن ادبی پذیرفت نه شعر، چرا که شعر چیزی دیگر است، خاصه شعرِ سپید در چگونگی و چیستن مقیّد به شکل و مِثل و مَثل دیگری‌ست و پیگیرِ آدابِ نوشتاری‌گفتاریِ نه‌ این‌چنین که در اثرِ شما آمده است!

تمهیداتِ فرم، فرمولاسیون، دیالکتیک، تناسب محوری، بهره‌مندی از افاعیل، استفاده از انگاره و آوانگارد و اپیزود، بی وطن کردنِ کلمات و کلمه‌خوردگی و پرتره‌واژگی، به‌غیر از صنایع و بدایعِ جاری در سایر قوالب شعری سپید را روسپید و عاقبت به‌خیر می‌کند که بحث هرکدام مجزاست و باید و نبایدها و شاید و نشایدها دارد که به دلیلِ کثرتِ شرح و توضیح تنها با مطالعهٔ کتب به‌دست می‌آید و لا غیر، ضمن این‌که پیشنهاد می‌کنم اگر علاقه‌مند به شعرید در بدوِ امر منظوم و منثور را بیآموزید تا با دریافتِ بهتر به ذکرِخیرِ سپید بپردازید!

موفق باشید

سیدمحمدرضالاهیجی
ساکوتی.هند

اولین بار است که به شعری نمره میدهم!
از بیست، پانزده
میانِ باغِ بی برگی ( باغ است و شکوه و خزانِ برگِ نداشته یِ واژه ها)


بیا به کودکی ام برگردیم
آهنگین و زیبا

کودکی هایمان یا کودکی ام؟
این درست اصلِ قضیه است ( یک سایه)
سایه ای که با خودش حرف میزند
به خودم مرا درآر ( وقتی شرمِ بیداری ام،عروسیِ پنج سالگی ام میبود)
شبانگاه چشمانِ درشتت را دیده بودم
آنرا در کدامین بازویِ مردی یا کدامین زلالِ اشکی جا گذاشته بود؟
وقتی که آغوشت حتی نمیتواند گرمم کند
من از بزرگ شدن بدم می آید
از احترامِ صوری و لبخندِ کاغذی و باغچه یِ سیمانی بیزارم
یادت هست؟
من و تو بودیم
یک سایه ی گنگِ وهم انگیز
زیرِ چادرِ میخکِ مادربزرگ بوسیدمت
بعد بی اختیار به هم نگاه کردیم و بی هیچ تقصیری عاشق شدیم
تو اصلا عوض نشده ای.دکمه ی پیراهنت همیشه باز است


و گیسوانش
تکرارِ دستانِ مردیست
که در باد صدایش میزند

هی...ه.. ه.. هیوا
من بودم. در آن مخروبه به انتظارِ کودکی ام نشستم
باید کار را تمام میکردم
باید به سایه ام میفهماندم که من هم هستم
یعنی باید بوده باشم
در گوشه ای کمین کردم و دشنه ام را در حالاتی کیفناک و در حسی لبریز از انتقامی سخت بر شکمِ لاغرش فرود آوردم
صبح شد
صبح بود
آنهایی که آمده بودند برای ندیده ها شرح میدادند:

هیرو خودکشی کرده است

* من این شعر را آهنگین و دقیق و نوستالژی و زیبا دیدم
یک وهم و سایه که به بلوغِ باورها و حقیقت هرگز نمیرسد.



_____________________

آه، ای آزادیِ ما بچه ها
زود رفتی از خیالِ کوچه ها

باز هم آغازِ خیسِ یادها
قصه یِ آلونکِ شِمشادها

لحظه ی بازیِ ترسِ گرگ و میش
در بهارِ سالِ خوبِ شصت و شیش

یک به یک در نقشِ آن گرگِ بَلا
بره یِ سرگشته یِ پخش و پلا

گاهگاهی اصغرِ ما گرگ بود
پیشِ چشمِ بچه ها،سارا رُبود

دوست دارم گرگ باشم گرگِ پیر
آنکه شد در قصه یِ بابا، اسیر

یا که روزِ بعد از آن دعوایِ سخت
قصه یِ شاه و پری و تاج و تخت

بعد از آن بازیِ سختِ روزگار
هر کسی راهی شدیم و رهسپار

راهیِ بازیِ پوچِ دردها
نقشِ اول ها،تمامِ مردها

سگ دو از آنسو بِسویِ شهرها
واردِ بَنگِ سیاهِ زهرها

خاطراتِ خُفته یِ دورانِ دور
طعمِ شیرین و گَسِ آلویِ شور

فصلِ دیرینِ بهارِ رنگ ها
کودک و شیشه میانِ سنگ ها

مادرِ خوبم بیا من را بِبَر
پیشِ آن لولویِ زشتِ پشتِ در

زیرِ چترِ آبی و خاکستری
چادرِ زیبایِ مهتاب و زری

آه، ای آزادیِ ما بچه ها
زود رفتی از خیالِ کوچه ها

_______________________

شعر و متن _عیسی نصراللهی