گندمزار آبی

ساحل چشمان زیباییست ،زیبایی تو
تا که تحریر خموشان شد فریبایی تو
در تب صیرورت سنگین باغی تشنه لب
ما شهید سرخ معبدهای بودایی تو
این چه آیین پر از زخمیست در آیینه ات
من چنین بیگانه از تصویر تنهایی تو
ای سکون نسخ مطلق تا کجا آباد ها
کعبه ی جانان ما و کفر و رسوایی تو
ناخداباور منم ،زیباشناسان خوشترند
ای خدا ، کو کاشف خلق تماشایی تو
بیگناه از مسح مردی ، گرد مردستان خاک
سخت میچرخد پدر ،روزان عیسایی تو
طعم گندمزار آبی در رگ پرواز ماست
آه از تقدیر نطع تلخ گِل زایی تو
ای حرایی ِ هرای بوسه و آغوشها
مصحف مکتوم عریانیست، دانایی تو ..