آسمان

يك آسمان دردو فراق و حسرت وغم مينويسم

با اين دل شوريده و ديوانه هر دم مينويسم

گفتا قلم از دست من تنگ آمد امشب باز نالم

گفتم كه باشد مابقي را من دگر كم مينويسم  

قلم

قلم فهمید اندوه دلم را

به کاغذ گفت آخر مشکلم را

ز بس بر حال زارم گریه کردند

به دریا غرقه دیدم ساحلم را 

در کنج دلم

در کنج دلم دل به نماز ایستاده

او در بر معشوق به راز ایستاده

ای دل تو بریز اشک خدا را داری

درهر دل شب دل به نیاز ایستاده

زخمه

زخمه ي زخم تو بر زخم دلم مرهم بود

مرحبا بر تو و بر اين همه دردو غم بود

امشبي را كه چو آرامه بگيرم دل خاك

سالهايئ كه دلم ابري و چشمم نم بود