ذهن مریض

تاریک شد و هیچ شد است مرگ عزیز است
دود است و غلیظ و است در این  ذهن مریض است
روز است و شب است کامم و این تلخ عزیز است 
آفت به ملخ زد که علف چون تو عزیز است 
نیمم و تنم لرز و دلم لرز و سرم لرز 
این زلزله آهوست و خویی که لذیذ است 
چوب است و درخت از تنه ی خود به تبر رفت
وقتی که شبی خانه ز سوراخ خبر رفت 
میگفتم و میگفتی و میگفت چ بودیم 
گفتم که نگفتم که بگم هیچ نبودیم 
هیچ است و عزیز است و همین هیچ سه چیز است 
گفتم  که نگفتی و نگفتند که هیچ است 
در راه چ چیز است که در آه نبود است 
در هی چه آهیست که غم بر تو فزودست 
من آهم من چشمم و این چشم چه چیز است 
هرچیز که می آید و می روید عزیز است 
رفتی و زدی  سرخ شد است صورت خورشید 
در نیمه ی شب دست تو چون ماه درخشید 
شمشیر شد است نور و شکاف است سیاهی 
افسوس که چون ماهی و بی آب و تباهی