چهل غروب

🖤🖤🖤

از آن خزانِ رفتنت ، چهل غروب هم گذشت
کوهِ صبور ! سایه ات ، به خانه ام که برنگشت
عکسِ تو روبه روی من ، سایه ات آرزوی من
زندگی ام کنارِ تو ، بهارِ سی ساله نگشت
هر که سوال پُرسد از رفتنِ ناگهانی ات 
سخت جواب می دهم : پیشِ خداست ، درگذشت
آشفته حال می شوم از این هراس و فصلِ مرگ
زمانِ تلخِ رفتنت ، خزان به وقتِ برجِ هشت
بی تو بهار و سالِ نو ، معنی مرگ می دهد 
رنگ پریده می شود ، بی تو بنفشه های دشت
تمام حسرتم از این بهار شد تولدت
دلخوشی ام تباه شد ، بی تو همینه سرگذشت

 

توضیحات غزل :
همه اش با یک جمله شروع شد ...
مادرم گفت روی عکس پدرت بنویس :
چهل غروب از خزانِ تو گذشت ...
پیش خودم گفتم چرا به این جمله وزن ندهم ؟
 احساسات مادرم را مصرع به مصرع نوشتم ...
 و مثل همیشه از مادرم خواستم تا شعرم را نقد کند ...
دو مصرع از این غزل را نیز مادرم نوشته اند .

بهار دل انگیز  : ۴۳/۱/۱۵
خزان غم انگیز  : ۹۹/۸/۶