مالیخولیا

حسم به خودم
به تو
به دوست داشتن نیمه کاره ات
و به تمام چیزهایی که روزی برایم زیباترین بودند
مالیخولیایی شده است.
انگار هم می خواهم باشی و هم نه
خسته ام می دانی؟ خسته
دیگر در اوج دلتنگی هم تاب انتظار کشیدنت را ندارم.
تو تمام حس های زیبای دنیا را از من گرفتی 
و به من یک مالیخولیای خاکستری دادی،
می گذرانم هیاهوی روزها را به امید سکوت شب
تا باز دست به قلم شوم و برایت بنویسم.
برای تو که نمی دانم تا کی هستی؟
اصلا هستی ؟ یا من فقط تصورت می کنم.
وتو بی خبر از همه جا گاهی
فقط گاهی
با پیامی کوتاه
خبری از من می گیری...