خسته ام

با استقبال از شعر اردلان سرافراز

در این قفس نشسته ام ، از این حصار خسته ام
بال و پرم شکسته او ،‌ کجاست دار ، خسته ام

از اینکه مانده ام چنین ، کلید قفل در نبود
هر آنچه مانده مرده است ، از این دیار خسته ام

اگر کشیده نقش من ، به سطح صاف روی یخ
نمانده لکه ای اثر ، به یادگار خسته ام

تباه کرده عمر من ، خسته و دل گرفته ام
از این زمان گرفته ام ، هم از بهار خسته ام

چنانکه دور می زنم ، هنوز بجای اولم
دراین قطار زندگی،‌ ز روزگار خسته ام

اسیرکس نمی شوم ، در پی او نمی روم
به دوش خود می کشم چو کوله بار خسته ام

دراین سرای بی خودی  ، هوا گرفته از غبار
فقط ملول می شوم در این غبار ، خسته ام

ازاینکه خط آخرم نمانده شوق و پای راه
در این دیار مانده ام که از تبار خسته ام

گرفته ام قمار دل خطر نشسته در کمین
در این قمارباخته ام،‌ از این قمار خسته ام

سکوت و ساکت و غمین نشسته ام روی زمین
در این سکوت بی دلیل،‌ از انتظار خسته ام

نمانده یار و همدمی ،  حال و صفا و مرهمی
به نقد جان نمی خرم  ،دیدن یار خسته ام


ح . نوروزنیا
۹۷/۰۲/۳۱