کاش

تو ای نشسته به جان کاش مهربان بودی
صدای لحظه ی سرد و بی زبان بودی
سکوت مبهم تو روح مرا می آزرد
برای تیر خلاصم خود کمان بودی
سراب آمدنت شعله بود بر عطشم
به جان تشنه لبم جام شوکران بودی
نفس به عشق تو هر روز می کشم اما
گرفته شد نفسم بغض بی امان بودی
به حال زار دلم، پشت آسمان لرزید
چرا که دیده به دنبال این و آن بودی
شب است شمع جگر سوخته و غصه و من
دلیل این شبِ غم، کاش بینمان بودی