مرگ پنجره

سلام و درود بانو
به گمان بنده جایی که شاعر احساسش را وارد شعر کرده، از کیفیت شعر کاسته شده و ما در دو سطر آخر شاهد این اتفاق هستیم
از بسته بودن پنجره ها
بیزارم

حال آنکه می توانست یک نتیجه گیری شاعر به ارتقای اثر کمک شایانی کند

اگر چه توفیری ندارد
در این شهر سیمانی
مرگ پنجره
اما

من نقاش پنجره های باز هستم
من پنجره ها را باز میگذارم
پرنده ها بر تابوت پنجره ها می گریند
درخت ها نمی فهمند دیدار دیار باقی را، از درز دیوار سرک می کشند
و....