شنبه ۱ دی
اشعار دفتر شعرِ عشق از چشمانم، چکه چکه، میریزد! شاعر لیلا طیبی (رها)
|
|
زخمی عمیق دارد،
درخت عمر من از
--تبر تنهایی!
|
|
|
|
|
به یاد آور مرا،
--امروز،،،
یادبودهای فردایت،
بی من،
بیفایدهست!
|
|
|
|
|
بی تو،،،
همیشه سراغم را میگیرند
رفقای بیریایم...
|
|
|
|
|
اگرچه ﺗﻮﻓﯿﺮﯼ ﻧﺪﺍﺭﺩ؛
[در این شهر سیمانی،]
ﺍﻣﺎ،،،
--ﺍﺯ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻥ پنجرهها،
ﺑﯿﺰﺍﺭﻡ!
|
|
|
|
|
گرچه خالی است،
-- دستانم،
اما،
در اوج تهیدستی،
پُر است،
|
|
|
|
|
آن چه پا می گیرد،
[زیر خروارها زباله]؛
کودکِ زبالهگرد نیست!
|
|
|
|
|
جاریاند،،،
--در من!
هزاران رودِ خروشان...
|
|
|
|
|
هر روز عصر،
--ما و تو،،
تمام خیابان های شهر را
قدم میزنیم!!!
|
|
|
|
|
دور از بازوانت،،،
غریبِ "دور افتاده" از وطنم...
|
|
|
|
|
یوسفِ من!
من از تبار یعقوب ام..
|
|
|
|
|
سالهاست،،،
پابندت ماندهام!
|
|
|
|
|
درختی که میوه نمیداد!
...
باغبان،،،
با اره بوسید،
--گلویش را...
|
|
|
|
|
به من می گویند:
--دلِ تو از
--سنگ ست!
|
|
|
|
|
من،
-- بی تو...
میان تمام آدمهای دنیا
--تنهای تنهایم!
|
|
|
|
|
دلتنگت که میشوم،
حسِ پرواز--
به سرم می زند...
|
|
|