کلبه خیال

کلبه یِ خیالم... ترکیبی قابل تأمل.
میتوان از یک تشبیهِ ذهنی نیز بهره جست ( هر کسی میتواند به آن کلبه درآید... هر طور انسان تصمیم بگیرد و ذهنش را به کاویدن و هرجور و هرجا میتواند آن را به پرواز درآورد... از سویی وجه شبه ای خیالی در این کلبه و خیال نهفته است و آن تنهاییست... خیال تنهایی و کلبه یِ تنهایی)
در یک چشم به هم زدن به تشبیهِ بلیغی بینظیر میرسیم:
جنگلِ موها ( با حذف ادات و وجهِ شبه)
ناگَه، یک ضرب المثل بر گُرده ی آرایه ها میتراوَد:
چشم دیدن نداشتن

تشکیل ابر و خبر از بارانی سهمگین و قصه یِ توده ها را با یک ( آسمان مدام ابرهایش را به جان هم می اندازد) ساخته و نبوغِ واژگان و مفاهیم را هویدا میسازد ( سلامه الاختراع).

* شعله یِ چشم ها ( تشبیه بلیغی)
سریع به خاکستر میرسد( شعله و خاکستر و طباقی زیبا).


ای باران.. ( میتوانستی ای آن را حذف نمایی)

باران

یا
بارانم

یا بگو بارانِ زیبایم

* خیالی حقیقی ... ترکیب غافلگیرکننده ایست
خیال... یک وهمِ هاله گونِ خلسه مانند و رؤیایی گنگ و تار را به حقیقت و پاکی و ذات پیوند زده شده ( سوایِ تضادی گرانبها... یک جور طعنه به واقعیت هم هست)
مستحضر هستید که واقعیت و حقیقت یکی نیستند
اگر نگوییم نقطعه یِ مقابل هم هستند، دست کم نباید یکی شمرد و ممزوج و تجمیعشان روا دانست( واقعیت یعنی آنچه واقع شده، یک عینیت و آنچه که میبینیم و به ظاهر، سرِ جایِ خودش است... مثلا.. اینکه من به ماشینی تکیه زده ام دربِ آن را باز میکنم و پشت فرمان مینشینم... واقعیت و ظاهر امر میگویند که من مالک آن ماشین هستم ولی حقیقت چیز دیگریست ( حقیقتِ امر شاید اینطور نباشد) این مثال را در عین سادگی و بدور از کلماتِ ثقیل و توضیحات تفصیلی آوردم .

حسرتِ یک بغل دریا در دلِ چشمه... تشخیص و جانبخشیِ به جا.
همین حسرتِ یک بغل دریا خود دارایِ ایهامیست
هم آغوشی و تنگِ آغوش و دوستی ِ چشمه با دریا، یک معنا و از سویی چشمه را به دریا پیوند زدن و حسرتِ فنا شدن در اصلِ خویش و باز جوید اصل خویش را نیز مفهومی دیگر.

با این تفاسیر و استفساریه هایِ پی در پی و موشکافیِ جزئیات و استفاده از آرایه ها و سایر محاسنِ این سروده، لیکِن این دست اشعار،این سرایشات دلِ عیسا را نمیپریشانَد،نمیشکوفانَد،دِلکِیف نمیکند.


موفق باشی