*قند من*

در گذر از تاریخ تلخم
اما تو صدایت قند است 
یکی به من چایی بدهد 
میچشم تو را سراسر میشوم شیرین 
کوه غم هایم را یکسان میکنی با خاک 
پائیز انگار با تو هر روز می شود تکرار 
روز های خوبم را نوید میدهی با نیم نگاه 
کلمه ی انتظار می‌زند زیر آواز  
می آیی و می شود تمام وجودم آرام 
قلمم نمی کشد از خستگی بر کلام 
سکوت میکنم  قند من، می‌نوشمت الان 
... 
یاس صحراء 

بیست و پنج مهر نود و نه