رسم

می روی و می بری از من و قلبم قرار

                                  می کشی آخر مرا در تب این انتظار

گفتمت از فصل نو هر چه که خواهی بگیر

                      گرفتی از هرچه داشت هرچه که بودش به بار

گفتمت عاشق شو و بر سر عهدت بمان

                           عاشق شب گشتی و بر سر عهد استوار

می رود از خاطرم این همه جورت ولی

                                رسم بدی مانده در شهر شما ماندگار

فال مرا آسمان بر کف دستم نوشت:

                          باز به هم می رسد دست من و دست یار

پیش خداوند عشق اینهمه بر خود نناز

                             می گذرد از برش چون من و تو صد هزار

گفتمت از گردش چرخ و فلک غافلی

                                    شاخه ی آفت زده میوه نیارد به بار

حک شده بر لوح دل نیک اگر بنگری:

                                 این دل پوسیده هم عاقبت آید به کار

جبر زمین و زمان از ازل اینگونه بود

                                 خوش بخرام و برو نیست تو را اختیار

پرده چو افتد از این قلب به غم مبتلا

                        این که چه بود و چه شد می شودت آشکار