(آینه گردان)
باز این عاشقِ شوریده غزلخوانِ شماست
بعدِ ایزد به خدا ، دست به دامانِ شماست
گرهی بوده به کارش که شما بگشودید
رازِ هر حلقه که در زلفِ پریشان شماست
عشق، خورشیدِ دگر دارد و ماهِ دگری
که طلوعش همه از چاکِ گریبان شماست
جلوه گاهِ رخِ تان دیده ی او تنها نیست
ماه و خورشیدِ فلک آینه گردان شماست *
مژده آورد صبا این خبر از حضرتِ عشق
به عزیزی برسد هرکه به زندان شماست
محمد حسین اخباری شهریور 99 قاین
پی نوشتها
آینه گردان - فردی بوده است که شب عروسی آینه ای تمام قد روبروی عروس وداماد میگرفته و ایشان را تا خانه ی بخت همراهی میکرده است و عروس و داماد عکسشان را در آینه می دیده اند حافظ در این باره فرماید
( جلوه گاه رخ او دیده ی من تنها نیست
ماه و خورشید هم این آینه میگردانند )
و بیدلِ دهلوی این نکته را در این بیت بگونه ای دیگر وشاید واضحتر بیان می کند
آنجا که میفرماید
( تا به کی نازی به حُسنِ عاریت
ما و من آینه داری بیش نیست)
غزلی بسیار زیبا و با شکوه بود
دستمریزاد
موفق باشید