یاس نوشته های دلتنگ من

سالهاست که هر روز بیادتو باغچه ی لحظات پرشده از عطر یاس را آب می دهم وانتظار جوانه زدن انتظارهای کاشته شده را می کشم.ومن هرشب به یادتو تسبیح نذر را از دانه های اشک نخ میکنم وامید آمدن تو را از تمام نیامدنهای تباه شده را میطلبم.وعمریست که هرپاییز بیادتو برگهای زرد خسته را ازغزلهایم پر میکنم وبه امید گذری ازنگاهت به دستان باد میسپارم.و من همه ی عمر،چشمان تشنه به طلوعی را منتظر به تمام غروب های آسمان بست دوخته ام.من تمام شبهای مهتابی ام را تنها با آهنگ صدای بی کلامت برصفحه پیانو قدم می زنم.و من هرسالُ،هر روزُهرلحظه در محکمه ی عقل،باور سرد ومخوف همیشه نبودنت را به صلابه می کشم...