ظاهربین ها

به نام خداوند پروردگار
که پرورده تارم به پود نگار
کنم پهن دفتر به نام علی
که شد واژه با نام او منجلی
#امید_کیانی

درودی دگر بار بر استاد گرامی
اعیادی را که گذشت بر شما نیز مبارک باد
لطفا مطالبی که خدمت مهربانو عرض کردم را ملاحظه بفرمایید🙏🌹🙏
و ایضاً عرض کنم که قلم بنده هیچ وقت سمت و سوی هجویات نگرفته است...
ممنون از نقطه نظرتان🙌🌺🌹

درودهااا بر شما فرهیخته و ادیب گرانقدر
مهرتان را سپاس
سلامت باشید
🌺🌹🌺🌹🌺

با اهداء سلام و تحیات
روزتان بخیر
بدوا تشکر میکنم ازتون که بداهه بنده رو منت گذاشتید و مطالعه کردید.🌹🙏🌹
و نیز پوزش میخواهم در به تاخیر افتادن جواب.
بدانید آشنایی با رویه سایت را نداشتم و نمی دانستم می توان جواب داد یا به همان تشکر نه چندان درخور مخاطب عزیز بسنده نمود...
با نگه بر کار دوستان متوجه شدم موردی ندارد.
بدین جهت مطالبی را مختصرا و فقط به جهت درس پس دادن خدمت شما عرض میکنم..

رسول گرامی اسلام(ص)، در منشور جاودانه خود اینگونه می فرمایند: "ای مردم، همه شما، از یک پدر و مادر هستید و آنها هم از خاکند و هیچکدام از شماها، نسبت به دیگری برتری و امتیازی ندارد مگر به تقوا…." این مطلب، در آیه اول سوره نساء در قرآن کریم هم، آمده است. نمونه دیگر، فرمایش امام علی(ع) در عهدنامه مالک اشتر است که در آن امام، اینگونه می فرماید: مردم دو دسته اند، یا هم دینان تو هستند یا همنوعان تو… به این موارد اشاره شد تا بدانیم که این همزبانی و همسوئی در ادبیات، نشان دهنده این است که همگی این بزرگان، از یک منشا و مبدا، ماموریت ابلاغ مکارم اخلاقی را به بشریت داشته اند.

دوما ما معتقدیم، انبیاء و رسولان الهی، به همان جهت که در مطلب بالا مورد اشاره قرار گرفت، گذشتگانشان از آینده خبر داده و آیندگانشان بر حقانیت گذشتگان خود، تاکید ورزیده اند و این یکی از شاخصهای تمایز، میان راه انبیاء و راه علم و عالمان و فیلسوفان بشری است. اگر موسی(ع) و عیسی(ع) وابراهیم(ع) و نوح(ع) و محمد(ص) از انبیای الهی هستند که هستند، امکان ندارد یکی از حسن خلق دفاع کند و آن را سرلوحه مکتب و دعوت خویش قرار دهد ولی دیگری، از خشونت دم بزند، چراکه همگی آنان از طرف خداوند عالم، برای هدایت و سعادت بشریت آمده اند، طبعاً به همان دلیلی که هدف مشترکی دارند، از استدلال مشترک و ادبیات همسو و همسان، استفاده کرده اند اگرچه، با توجه به تغییرات زمانی و مکانی و جهات دیگر، دارای تفاوتهایی هم بوده اند. بنابراین همه ادیان الهی و کتب آسمانی، برای انسانیت و انسان، اهمیت قائلند و در راس آنها، قرآن است که انسان را خلیفه خدا و امانت دار الهی و مسوول و مایه مباهات اصل خلقت می داند و رسول گرامی اسلام در همین مورد می فرماید: من، برای تحکیم مبانی اخلاقی و فضیلت های انسانی مبعوث شده ام و قرآن کریم نیز، رسول اکرم را، رحمت برای همه عالمیان معرفی کرده است؛ بنابراین همانطوری که همه کتابهای آسمانی، برای انسان و حیات انسانی و کرامت تک تک افراد، جایگاه خاص و ویژه، قائل شده اند، قرآن نیز چنین است.
اما همان پیامبری که امدنش را انبیا دیگر بشارت دادند و رحمت شان واسعه هست، فتنه خوارج را پیش بینی نمودند و در مذمت این گروه سخن ها فرموده اند...

و در مورد جمله زیباتان از کتاب انجیل باید عرض کنم که، آزار معنی ها و مراتب مختلفی دارد...
گاهی یک اخم نیز آزار به حساب می آید...
آیا جنایت کردن خوارج که در تاریخ ثبت است و ایضا در مقابل مولا علی ولی خداوند (ع ) شمشیر را از رو بستن ازار به حساب می آید؟!
بدانید چه دعاهای خیر و چه نصیحت هایی شدند این جماعت خودشیفته...
ولی اگر قابل هدایت بودند با نیم نگه مولا علی ع و با حسن اخلاق آن بزرگوار هدایت می شدند... همانگونه که عیسی مسیح ع با معجزه شان نور را بر ظلمت می گستراند...

بنده روی سخنم با خوارج بود و هست، الان خداشکر که آن خوارج با آن خصوصیات وجود خارجی ندارند😊
پس به نظرم هیچ گونه هجوی بر گروه خاصی از منظر دلنوشته بداهه ای بنده متصور نیست🙏🌹