کاش می‌شد....

                         کاش می‌شد.....
کاش می‌شد،چشم ها را تر کنیم.       
                                 شعرِ عاشق ماندن و از بر کنیم
کاش می‌شد ، همنوا   با   سازها
                                  کینه ها را  از  دلامون در کنیم
کاش می‌شد ، در  بهار  زندگی
                                دشمنی‌هارا به خوبی  سر کنیم
کاش می‌شد، با نسیم همراه شد
                                دردِ  داغ ِ لاله  را  ، پرپر کنیم
کاش می‌شد،کیمیای صخره بود
                              جنس این سیاره را، اختر کنیم
کاش می‌شد،این زمین را شخم زد
                              تا که پستی ها همه همسر کنیم
کاش می‌شد،همصدا با یار شد
                             گوشِ این بیگانه ها را کر کنیم
کاش می‌شد،ساده بودو بی ریا
                              تا که دوری را از او کمتر کنیم
کاش می‌شد،در تبار لحظه ها
                            اولِ  این  نکته  را،  آخر  کنیم           
کاش می‌شد،رنگ عشقی زد به دل
                              تا که جان ها را مثال زر کنیم
کاش می‌شد،مِی، بنوشیم از سبو
                              تا تمام  جام ها  ساغر  کنیم
کاش می‌شد،لحظه هامون سبز بود
                               تا که عاشق بودن و باور کنیم
کاش می‌شد،نم نمک باران شویم
                               تا درون  قلب ها را  ،تر کنیم
کاش می‌شد، در شبِ شعر تا سحر
                                با کلام این «غریبه» سر کنیم