سر تا به پا اشتهایم، دارم فقط اشتها گُل
زیرا ندیدم به عمرم، ورزیده باشد ریا گُل
عالًم وَ آدم مشامش، آکنده از عِطر ناب است
از آن زمانی که دیدم، شد با نسیم آشنا گُل
وقتی که در چشمِ مردُم، گلشن پر است از تبسُّم
شکّی ندارم که کرده ست، آئینه را اعتنا گُل
دیری بر این اعتقادم، پیوسته هر جا از آدم
دل می رباید دمادم، از بس که دارد حیا گل
باید بیامیزد انسان شوریدگی را به جانش
وقتی که بی اجر و منّت، بخشد به جان ها صفا گل
باور کن ایمان بیاور، از باختر تا به خاور
بالکًل زمین را ، زمان را ، آورده در از عزا گل
بلبل کجا نغمه خوان است؟ آنجا که در بوستان است
چون می کند بی محابا، غوغا و محشر به پا گل
ای خوش به حالش هر آن کس، کاکل به گل ها بیاراست
ای خوش بحالش هر آن کو، عمری به سر برده با گل
سُبحَان مَن لَیسَ مِثلُه فِی الاَرضِ، لا فِي السَّماءِ
سُبحَانَ از بس که دارد، از خود ستودن اِبا، گل
آنی نکردی تامّل، از فرط ناقدر دانی
می سازَدَت وه چه عالی از قیدِ غم ها رها گل
از بی خیالی نکردی لختی تامُّل دل ای دل
پی برده ای با چه رمزی، لب می کند غنچه وا، گل؟
خوش بزمی اش را بنازی باید که با دل نوازی
کی کرده آیا مگر کی؟ کس را به غم مبتلا، گل؟
قَد قَامَتِ العِشق اِلَهَا، آتَیتُکَ بِالتَّوَکُّل
خوش می کند با دلم ناب، آئینگی بر ملا گُل
آمینَ یاربِّ آمین، جز این نباید بر آید
از تو فقط استجابت، از ما فقط 《هَب لَنَا》، گل
یا رب چه می شد دمادم، هر صبح و شب ز آسمانها
باران رحمت ببارد، تا بشکفد هر کجا گُل
دستمریزاد
التماس دعا
عیدتان مبارک