کوله بار پیمان

عمــری است در خـروشم، پابنـد مِی فروشم 
شب تا سـحر بگوشـم، هم صحبت ســـروشم
چندان که مرهــمت کرد، پیـــمـانه دار رندان
افتـاده پــرده پوشـم، هــم رفته عقـل و هوشم
در جــــمع دردمنـدان، زان لعل شــکرافشـان
سر زد از این خـــمـوشـم، فـریاد نوش نوشم
صد غــمزه کرده پنهان، در خلوت از رقیبان
بر چشــم سخت کوشـم، سلـطـان عیب پوشم
صـد کوله بار پیمـان زان پادشــــاه خــــوبان
زان هم نشین دوشــــم، بنــهـاده دل به دوشم                                            
                      *****                     
چو با عـطـر گلی یک شب نشسـتم
ز حُسـن روی او مسـتـانه مســـتم
بگیـــــرم کام دل از جـــانِ جـانان
اگر دامـــن دهـد یک دم به دســـتم
(تهران 7/10/ 94)
(مظفر جوینی، " ترنم وصال به سرچشمه کمال- دفتر ششم "
 – موسسه علمی فرهنگی جهانکده )