رای رسیدن به دریا...باید از خواب پل گذشت

برای رسیدن به دریا
باید ازخواب پل گذشت
ما
درکرانه چادرزده ایم
وپل درمیانه ی سهو خواب برخویش بسته ایم
ماعابران نحیف خواب زده ایم
ازاین سو به آن سو
ازاین دشت به  آن دشت
این سرزمین به آن سرزمین
باید از  خواب پل گذ شت .
دریادرآستانه ی توست
درنیم قدمی
یک چشم به هم زدن
راهی درازنیست
ازحصارخویش بگذر
آنگاه درمیانه دریاایستاده ای.
      فرقت.......ازکشمکش هاست
وکشاکش ازفراق
باکاراکترهای  نامبهم...
پدر،مادر،فرزند
همسایه ی دورونزدیک ...
دشمن تصوری آن وردیوارومرزها
جدایی از خود
سبب تمام جدال هاست
این راه قدیمی مبهم طویل بی هدف را
دراعماق خویشتن ببین
نگاه ناآشنا
فریب تمام توده هاست
.......
برای رهایی از معرکه 
باید سطحی نگری را ، درلوح ضمیر خود
خط زدو........شُست وشست و شست
وگرنه
تاابد
دشنه بند سرزمین رویایی خیال خودیم
زین سرزمین مکر فراتر نمی رویم
آری
مااسیرِکورِ
یک گِرِه بسته درخویشتنیم
درخویشتن(ناخودآگاه)
فرمان پذیر  یک چالش معلقیم
 
برای مشاهده ی دریا
وآب تنی درآب 
بی وعده و وعید
بی عنقریب
بی تردید
نه فردا
بلکه الساعه ، الان 
تارسیدن به لامکان
بارخنه به اعماق خویش می توا ن
این گِرِه را 
درخویش وا کنیم
 ........
باید
خوابستان بی جان ومُرده را
درخود زیروزبر کنی
تا از اسارت مرگ آن
رها شوی
آنگه
رسولِ فاتحِ
قله های زمانه ای.