بسم الله الرحمن الرحیم
سلام و درود
چند بداهه ی سروش
در مقام پرستار
از #محمدعلی_رضاپور:
سروش 1
عاشق است و دلش سرای
صفاست/
سپر هر بلا ست، اصل وفاست/
و چه والا ست نام پرستار
( وزن لَخت آخر
بر پایه ی سبک عروضی انعطاف پذیرما:
فاعلاتن مفاعلُ فعلن). //
سروش 2
ما به عشقی، ترانه پردازیم/
جان اگر خواستند، می بازیم/
عاشق ایم و به درد،
می سازیم/
عاشقان دانند. //
سروش 3
در زمین هم فرشتگان هستند/
پاکبازان بی نشان هستند/
خوبرویان مهربان هستند/
می شود باز، بست امید
(وزن لَخت آخر در سبک عروضی انعطاف پذیر ما:
فاعلاتن مفاعلُ فع). //
سروش 4
زندگی، گاه، بوی گل دارد/
کوچه ها، رنگ و روی گل دارد/
و جهان، هیچگاه، بی گل نیست. //
سروش 5
آسمان، عاشق زمین؟ _ شاید/
محو دل های نازنین؟ _ شاید/
و زمین، جنّت برین؟ _ شاید/
و بلند است جاودانه ی عشق. //
سروش 6
زندگی، بی صفای باران نیست/
بی هوای خوشِ بهاران نیست/
در زمین هم بهشت هایی هست. //
جالب و زیبا بود ند