دیگه باهارِ روستا بو نداره
همه بیشن روستا دی سو نداره
دلم میسوزه این سیوستانی به
دارانش خشک گردیه و چو نداره
سیوستان روزگاری جمعیت داشت
کلّی محصّلای با ادب داشت
معلم و مودیر داشت سه چهار تا
بعد از ظهر کلاس تا اول شب داشت
یادش بخیر بهداشت داشتیم هامانجه
بهداریمان داشتش دولتی بودجه
حمام داشتیم مثل حمام فین به
نیمیدانم خدایا بیشن کجه
از شنبه تا جمه مینی بوس داشتیم
خانمان کلی مرغ و خروس داشتیم
پنج شمبه شو داشتیم کلی مسافر
نیاز مبرم به اتوبوس داشتیم
یادش بخیر گالش دی پا میکردیم
به جای برق ، روشن لمپا میکردیم
فانوس داشتیم به جای سیم سیار
گرمامانی به چو تَش وا میکردیم
کِرسی داشتیم ، زمستان خیلی خوب به
وقت کِرسی تَش دَکردن غروب به
غروب جمع میبین همه مچدبام
چند نوع وازی داشتیم ، مثل کلوپ به
کی هیمه ی همراه غذا دِرِس مینه
کی دیگه وره کولی کرس مینه
کی دیگه چکمه داره تا به زانو
کی دیگه اون قدیمان حس مینه
کی خانشان دیگه پلکان داره
کی صندق خانشان مشکلان داره
همهٔ قدیمی جنسان بشکستین
الان کی سیوستان دیزندان داره
یادش بخیر رسانه مان رادیو به
او باخردنمان عسلی او به
کی میدانست گوشیه همراه چیه
صدا کردنمان دی بامی لو به
کی میدانست تخت چیه پتو چیه
کی میدانست مش چیه تتو چیه
فقط حسنعلی عامو سر میزی
کی میدانست ویتن ابرو چیه
کی یادشه کو کمانی بار چیه
کی میدانه کو دِ بندی بار چیه
کی خانشان کفه قیاسه داره
کی میدانه کو دیمگیری بار چیه
یادش بخیر چراغ زنبوری داشتیم
نهایتش یه پیک نیک توری داشتیم
کِرسی یانی سر کلاً گرسوز دبه
خانمان سماوار و قوری داشتیم
اصلا کی میدانست چایی ساز چیه
اصلا کی میدانست برق و گاز چیه
هیمه دبه ، چو دبه ، گوئن دبه
اصلا کی میدانس قهوه ساز چیه
کی میتانه پیدا کنه خانشان
مسی کاسه یا کو یه مسی قزان ظرفان کلا پریکس گرده و نشکن
کی الان داره یه لقابی لیوان
دعا مینم همیشه خشحال باشین
همیشه سالمو سرِ حال باشین
بیاین قدر روستامانه بدانیم
زنده باشین ، چندین و چند سال باشین
بهروز کیاروستا (کرجی)