حسرت

دوباره صبح رسیده... هنوز بیدارم
مدام خیره به چشمانِ سرد دیوارم
.
گذاشتم همه‌شب دست روی دستِ خودم
تو نیستی...چه کنم؟چاره چیست؟ناچارم!
.
بدون تو...همه‌ی فصل‌ ها زمستان است
به زیر آتشِ باد و تگرگ و رگبارم
.
اگر که رفتی ازینجا تو نیز حق داری
که من مدام غمی در مسیر تکرارم
.
ز روزگارِ بَدم بی‌خبر نخواهی بود 
اگر که باز بیایی سراغ اشعارم
.
کسی در آینه امشب سراغ...از تو گرفت
خبر ز راز درون داد رنگ رخسارم
.
زبان شعر من این روزها کمی تلخ است
ببخش...با تو اگر بد شدست گفتارم
.
هرآنکه هست ، برایم نگشت محرمِ راز
خوش آمدی به صفِ محرمان اسرارم
.
تو را به راحتی از دست دادمت ، آری
به بی کفایتیِ خاندان قاجارم
.
هزار بوسه فقط در ازای یک لبخند 
به دست های نوازشگرت بدهکارم
.
به وقت رفتنت ای کاش باز میگفتم
دوباره فرصت اگر شد بیا به دیدارم 
.
بیا و بیشتر از این بجای دستانت
به دست گرگ صفت های شهر نسپارم
.
به هرکجا بروی خاطرات من آنجاست 
تنی به وسعت صدها هزار هکتارم
.
درون خانه‌ی من عطر عشق بعد از تو
اگرچه نیست ولی باز دوستت دارم