کاهگل خانه

زیر سقف خز و ترک خورده
درغبارضمیر ،زرد و پژمرده
شعرعاشق زدیده خون بارد
تارو پودش زجان ترک دارد
یادم افتاد روزگاری دور
که نیفتاده ، مسیر عبور
 کاهگل خانه، بورگه بند حیاط
پاملار ، مشکه دو ،چای نبات
گر آتش ، پای منقل چای 
بغل حوض، گل به گلدان جای
دومادون تنور ، یادم هست
که به آتش همیشه پایم بست
زندگی سبز، بوی تازه نان
لر و بم گله ، هی ی چوپان
جنگ سهم زمین ، آب و رمه
کینه و آشتی برای همه
سرخی ی مهر، روی شانه ی کوه
بود همرنگ با نوازش روح
دور هر سفره ، همدل و همراه
نان و ماست و کره ، سوسوی ماه
خنده های قشنگ بی بی جان
شب نشینی و دوره ای مهمان
دربهاری که زنده می شد کرد
رنگ امید را به چهره ی زرد
مخمل سبز دشت وناز نسیم 
که به جان ، عید را کند تقدیم
نو عروسان در چمن رقصان
می زدودند خستگی از جان
قطره قطره چکید روی سرم
اشک ابری که بود در گذرم
خط هاشور در نگاهم خورد
سیل غم ، آتش دلم می برد
از قدیمی که رفته یک دل سیر
حسرت خاطرات ، کردم پیر
کیانی

خز = کهنه و قدیمی
ضمیر = نهان
بورگه بند = دیوارهای حیاط که با پرچین و پوشال پوشیده شده اند
دومادون = محلی که درته تنور برای تهویه هوا تعبیه شده
پاملار = سه تا تیکه چوب که با بند بسته شود و مشکه دو به آن آویزان میشود.
گر آتش = زبانه سرخ آتش
لر و بم گله = صدای عبور گوسفندان
نوعروسان چمن= گلها
خط هاشور = بارش باران