من نی لبکم تو برده ای هوشِ مرا

من نی لبکم تو برده ای هوشِ مرا

با لب بکشی تو گاهگا  گوشِ مرا

جانم به فدایِ آن لبِ سیمینت

برخیز و  بگیر به بوسه تن پوشِ مرا

*********

ای دخترِ شب ستاره بر تن داری

باشد که بر این غزل لبی بگذاری

در بوسه ی تو نوشته ماهی باشم

تا حوضِ دلت به صیدِ ماهی آری

***********

آجر شده ام بشو  تو معمارِ غزل

بر پا کن از این ردیف هم دارِ غزل

بشکن غزل و مرا بیاویز بر آن

بستان تو از این چکامه بازارِ غزل

************

زندیق گشته ام یا آتش پرستِ بازار

کولی بشو...وَ ما را در کوچه ات میازار

در آسمان نگا  کن می سوزم از نبودت

از کودکی شبی را در کوی و کوچه بازآر

*************

زبان بسته شاعر دلش سرد شد

کمی خنده کرد صورتش زرد شد

وتا خواست عاشق شود جان سپرد

سراسر امیدش غم و درد شد