پژمرده در بهار

بهار آمد ..

با بوی یاس و بنفشه و سنبل ..

همان غنچه های گلبرگ درهم پیچیده و جامه در آغوش کشیده ..

که شکفتند در افتاب زرین  و نسیم جان افزای بهار ...

با شاپرکهای رنگارنگ و سنجاقکهای قشنگ ...

همان که پیله دریدند و بذر زندگی سُفتند در فصل شکوفایی بهار  ...

با رودهای خروشان و نهرهای روان ...

که  آب کردند انجمادِ سکون و یخبندانِ واماندگیها را 

و رهیدند از جاماندگی و تاخیر سفرِ جاریِ زندگی بهار ...

و این منم که شکفتم و دریدم و آب کردم و سُفتم  ...

لیک پژمردم در بهار ...