لب های غنچه اش

باسلا م شاعر توانا و خوش ذوق
بسیار بسیار زیباست و در اوج
فکرکنم از این مصراع در تایپ یک کلمه جا افتاده است
"وای از حلاوت لب های غنچه اش"
مثلا شاید بوده است
( ای وای از حلاوت لبهای غنچه اش)
موفق باشید وهمیشه این چنین ناب بسرایید

با سلام
چون شمارا علاوه بر داشتن جویای دانستن هم هستید چند نکته را درباره یاین غزل تذکر می دهم

مهتاب هم پیاله ی خالش نمی شود
این که گفته اید مهتاب هم پیاله ....
با کسی هم پیاله نشدن یعنی بااو نشست وبرخاست نکردن
چرا که او به خاطر نوشیدن مشروب ویا اتجام کارهای ناروایش
لیاقت هم نشینی را ندارد
ازاین بگذریم چه ارتباطی ست بیت مهتاب وخال مگر می شود هر کلمه ای را در هرجا که دلمان خواست بدون در نظر گرفتن بار معنایی اش قرار داد؟
دریا حریف روی زلالش نمی شود روی زلال ؟
نگاه زلال کلام زلال ولی روی زلال را نمی شود به دریا یابرعکس تشبیه کرد در ضمن مگر بین روی او ودریا دعواست که دریا کم می آورد معمولا زلالی را به چشمه نسبت می دهند نه دریا که هیچ گاه زلال نیست
وای از حلاوت لب های غنچه اش
چیزی شبیه طعم حلالش نمی شود طعم برای بوسه مناسب است حالا حلال یا حرامش را نمی دانم!
زیباترین غزل نشد انگشت کوچکش زیباترین غزل نمی تواند وصف اورا بیان کند آیا انگشت کوچک هم همین معنی را دارد؟
این شعر ها که شرح جمالش نمی شوداین مصرا متوسط است
سر می کشد به چرخ و فلک وصف حال او چرخ آسمان است فلک در این جا چه نقشی دارد؟
هفت آسمان تجلی حالش نمی شود تجلی یعنی چه ؟ تجلی خداوند بر سالک آیا تجلی در این جا به جای خود نشسته است؟ گمان نمی کنم
نقش و نگار چهره ی او برملا نشد
دور از تصورست و خیالش نمی شود این مصراع ضعف تالیف دارد خیالش نمی شود بی معنی است
دنیا به خود ندیده چنین بی کرانه ای
گشتم نگرد نیست مثالش نمی شود مثل ومثال شدن هم تداعی کننده ی منظور شاعر نیست