عذاب

عذابم می‌دهی در زندگی با دوری از یارم!!
چه رنجی بیشتر از این که در کابوس بیدارم؟!
.
مرا از مرگ ترساندی ، ز خود هرگز نپرسیدی
چه چیزی را برای باختن در این جهان دارم؟!
.
نپرسیدی چرا این بنده‌ام شب‌ها نمی‌خوابد؟!
نمی‌دانستی از روز ازل این حال غمبارم؟!
.
خدایا خنده‌های دلکشش را دیدی و گفتی
که در تقدیرِ تو باید من از او دست بردارم!!
.
زمان خلقتش حتما ندیدی چشم‌هایش را!!
دلیل شعرهایم ، مستیم ، چشمان نمدارم!!
.
تو من را مبتلا کردی به گیسوهای شب‌رنگش
و می‌دانی چرا صدها گره افتاده در کارم!!
.
چنان ابــری دچار مـوج‌های سرکش دریا
به دور از بیکرانِ آبی‌ام ، بر سنگ می‌بارم!!
.
من او را می‌پرستم ، لاشریکْ الا دو چشمانش
اگر مرتد اگر مشرک و یا از جمع کفارم!!
.
مرا دیگر امیدی نیست بر ماندن در این برزخ!!
بُکُش من را ، بسوزانم ، شنیدی دیگر اقرارم!!
.
هراسی نیست یارب از عذاب روز رستاخیز!!
به دوزخ در میان آتشی جاوید بسپارم!!
.
کورده‌وان فرجی ۱۳۹۹/۰۲/۰۱