کابوس مجرد ها

الا یا ایها البازار ادرکاسا و ناولها که برپایی نمود آسان ولی افتاد مشکل ها اجاره می دهیم هر ماه به نرخ ارز مانکی ها(آمریکا.دلار) ولی کاسب شویم افسوس، به زجر پول تومانها اگر چه می زنیم فریاد شعاری از توانستن ولی در خلوت خویشتن ،زنیم بر طبل حسرت ها آرزوهامان جوانی سوخ ُت ما ماندیُم تل￾ نداریم قدر ُت نایی برای خاستگاری ها اگر صبح تا به عصر درجا زنیم در حجره بابا شبانگاه می شویم تاکس ُی دعوا با مسافرها مرا اندر غم دربست زدن، غوغای بی جاایست که سهمم می شود ناله به نرخ اندک کورس ها به چندرغاز شوم خوشحاُل بنزین می کند گریان یاتاقان را نزن پیکان که مرگ است این خرابی ها ز استهلاک ،کابوس است تمام خوا ُب بیدارم که نتوانم کنم پرداخت ،دست مزد مکانیک ها میان این همه کابوس ،عشق هم چیز گیرایست میان این همه کابوس،عشق هم چیز گیرایست ولی پیکان بابایم نبود افسوس، باب میل دختر ها ندارم بنز و یک شاسی برای مخ زنی هایم از این رو باز ناکامم به دنیای مجرد ها خدایا طبع شعرم را مگیر ،کین ذوق بی حاصل برایم شهد شیرین اس ُت درمان نداری ها #نیماآسمند