بهار نیست . . .

از نو خزان رسید ، بعد زمستان بهار نیست
تعداد فصل‌های سالِ مصیبت چهار نیست
.
باران از آسمان نمی‌زند و خاک تشنه است!!
دیگر سقوطِ رود همهمه‌ی آبشار نیست!!
.
باید که خون گریست بر سرِ این شاخه‌ی کبود!!
وقتی که بر سرش شکوفه‌ی سرخِ انار نیست!!
.
وقتی قفس مدافع پرواز چلچله است !!
حتی به برگ و بارِ درخت اعتبار نیست !!
.
وقتی که خندەهای من و تو حرام شد!!
وقتی جزای بوسە به جز سنگسار نیست !!
.
وقتی که بر لبان نازک تو جای شعر ناب
جز حسرت و دریغ و غمِ سالِ پار نیست!!
.
وقتی زمین به حال زمان گریه می‌کند!!
از فصل غصه حاصل‌مان غیر خار نیست!!
.
وقتی برای صلحِ جهان ، جنگ می‌شود
وقتی که عشق‌های جوان بی‌گدار نیست!!
.
وقتی که شیرِ پیر طعمه‌ی کفتار می‌شود!!
وقتی که کوه مظهر صبر و وقار نیست !!
.
بویی ز یوسفش نمی‌رسد و کور می‌شود!!
یعقوب هم در امتحان خدا بردبار نیست !!
.
انگار چاره‌ی دلِ تنگ و دو چشمِ خیس
امیدِ روزِ وصل و شبِ انتظار نیست!!
.
انگار قرن‌هاست که چشمم به راه توست!!
انگار تا ابد مسافر من در قطار نیست!!
.
این روزهای بی تو طلوع جهنم است!!
بی تو نفس کشیدن من خنده‌دار نیست؟!
.
کورده‌وان فرجی  ۱۳۹۹/۰۱/۰۷