داستان عا شقان..تقدیم به عمو مهرگان

داستان عاشقان خود دیگر است

چونکه عاشق جان هستی را بر است

هر درختی کو ندارد یک بری

آن خوراک آتش است از هر بری

عشق درمان هزاران دردهاست

شاخه طوباای از عرش خداست

از برای درد جان ها موجز است

لیک از درمان خویش او عاجز است

عجز گفتم نی ازآن عجز که ما

می شنا سیمش به این اندیشه ها

عچز اوهم سایه ای از فز اوست

گردش گیتی همه از نور اوست