افکار موزون دلم...

اینک که در چنگال او ، قلبم گرفتار آمده/این قلب بی همراه من بر کوی دلدار آمده

جز این ندارم چاره ای ؛ باید
در آغوشش کشم/این دل نبوده کاره ای.در کنج آغوشش رسم

باید که در آغوش او ، چشمان دل را باز کرد/از دل و دنیا دل برید.سوزی دگر در ساز کرد

اینگونه در اعماق عشق ، بار دگر نهری
گشود/بر سهم دلدار دلم بار دگر شعری
سرود

حالا که در دستان او ، از بند دنیا رسته ام/من رهسپار کوی او،بار سفر را بسته ام

من در حصار قلب او.اینگونه من راضی به خود/زندان و زنجیر و قفس ، در نزد او بازیچه شد

بی خانه در میخانه ای ، گشتم ملول و خسته دل/از قلب دلبر داشتم من حق آب و حق گل

این شعر خود نامی کنم افکار موزون دلم/شراب دردی می طلب این حال محزون دلم

در کنج شهری رو به موت ، اخلاق درویشی مجوی/این قلب من دارد دگر از عشق رویش آبروی

حالا دلش خاموش و من دیوانه آن دل شدم/افکار موزون دلم شد سهم دلدار خودم

با سیرتی سیراب و پر ، می جویمش دلدار خود/من می نشینم پای او.گویا دلم دیوانه شد


 او همنشینش نور شد ، او خود دلم را برده باز/از نور او کم سو بشد،چشمان قلبم یار ناز

حالا دلم در دست او این دل رئیسی می‌طلب
می گویمش تا بشنود عشقم بر این دل شد سبب