سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

سه شنبه 4 دی 1403
  • ميلاد حضرت عيسي مسيح عليه السلام
24 جمادى الثانية 1446
    Tuesday 24 Dec 2024
      مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

      سه شنبه ۴ دی

      شب هام گرفتار ویروس کُرونایی شدن..

      شعری از

      روح انگیز امیدی فرح

      از دفتر گهگاهی بزنگاهی ببار و نبار ای اشک نوع شعر سپید

      ارسال شده در تاریخ سه شنبه ۶ اسفند ۱۳۹۸ ۰۱:۰۰ شماره ثبت ۸۱۹۴۲
        بازدید : ۴۸۵   |    نظرات : ۵

      رنگ شــعــر
      رنگ زمینه

      شب هایم 
      گرفتار ویروس کُرونایی شدند ا
      تب می کنند و مرتب سرفه ی 
      می کنند ،
      اینقدر
      درجه ی تبش بالا رفته ،
      که
      مرتب تشنج می کنند ؟ 
       به گمانم از بی مهری ستاره ها بمیرند .
      هر چه داستان و شعر بوده برایشان 
      خوانده ام .
      اما نگاه ی تب دارشان 
      نفس های بریده بریده شان 
      ریه های تنگشان 
      آنقدر خس خس می کنند ،
      که می ترسم 
      تا صبح دوام نیاورند .
      مرتب در خواب هذیان می گفتند :
      و نام ترا 
      در ابتدا آرام و ملتمسانه 
      چسان که 
      یادت را در آغوش کشیده باشد. 
      و برایش ترانه می خواند:
      اجازه اجازه
      چهره ی  به زیبایی رخِ  مهتابت
      را 
      ببوسم یا نه ؟
      گونه ی به رنگ سرخِ 
      اناریت را ببوسم یا نه؟
       به 
      این
      شب های مهتابی
      اسمان  پر ستاره ی روشتایی 
      تا حالا گفتی ؟
       بگو :
      که
      مال منی ؟
      همدم شب های بی قراری منی .
      و اشک می  ریخت. 
      و جالب تر 
      همزمان در تب می سوخت و 
      عرق سرد که بر جانش می نشست .
      تسکین می یافت و آسوده می خوابید.
      و با فریاد ازخواب 
      سر اسیمه بلند می شود 
      و یکدم فریاد می زند : 
      نه نه نه 
      به زمین و زمان نه می گفت .
      من که عاجل و 
      دل نگران ماندم ،
      در حالِ روز و شب کُروناییم.
      شما را 
      خدایا 
      که تن و جسم  بیمارهای کُرونایی 
      و غیر کُرونایی 
      شفا بفرما .
      بلند شوم 
      باید پاشویه کنم ،
      ضد عفونی کنم  .
      این واژه ها و حرف ها 
      قلم و دفتر و 
      این تن ِ تب دار عشق ِ کُرو ناییم .
      سروده و نوشته ی - روح انگیز ( فرح ) امیدی - شیراز.   1398/12/6ا
      ۱
      اشتراک گذاری این شعر

      نقدها و نظرات
      عباسعلی استکی(چشمه)
      سه شنبه ۶ اسفند ۱۳۹۸ ۲۱:۴۲
      غمگین و زیبا بود خندانک
      احسان کریمیان علی آبادی
      سه شنبه ۶ اسفند ۱۳۹۸ ۰۸:۵۲
      درود بسیار بجا و غمگین و در عین حال واقعیت تلخ زمانه ما
      درود
      با آرزوی شفای همه مریضان
      خندانک خندانک خندانک خندانک خندانک خندانک خندانک
      سید احسان موسوی ( سام )
      سه شنبه ۶ اسفند ۱۳۹۸ ۱۳:۴۲
      انتهای سروده‌ی تان بسیار بسیار به دل بنده نشست خندانک
      کیمیاطولابی
      سه شنبه ۶ اسفند ۱۳۹۸ ۲۰:۴۸
      خندانک خندانک
      روح انگیز امیدی فرح
      چهارشنبه ۷ اسفند ۱۳۹۸ ۱۱:۵۳
      عرض ادب و احترام بیکران
      دلم نمی خواهد قلم بزنم
      قلمم هم اشک می بارد .

      سپاسگزارم
      منت می گذارید

      تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


      (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
      ارسال پیام خصوصی

      نقد و آموزش

      نظرات

      مشاعره

      کاربران اشتراک دار

      محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
      کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
      استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
      3