مکدر آینه

با الهام از شعری از رضا_براهنی :
.
نِگاهْ ، خیره مانده بر دو دیده‌ی غزالی‌ات
به آن حریرِ سر زده ز روسری شالی‌ات
.
نگاه می کنم به تو ، زوالِ بی ترانگی
مرا ببر به جاودان در اوج بی زوالی‌ات
.
نشسته‌ در کنار من خیال مهربانِ تو !
دو صندلی ، دو استکان و عطر چای عالی‌ات!
.
نگاه می‌کنی به من ، چروک دور چشم‌ها
چه حیرتی نهفته در نگاه پر سوالی‌ات!!
.
- : «نبینمت شکسته‌ای بهار بی خزان من!!
بمیرمت که غصه شد دلیل خشکسالی‌ات!!»
.
- : «چنار بی بهار را که برگ‌ریز هجر توست
تبر به ریشه می‌زند غمِ شکسته بالی‌ات»
.
تمام من تویی و من چه بیکران ندارمت!!
احاطه می‌کند مرا هجوم جای خالی‌ات!!
.
چرا نمی‌رسی به من ؟! من این مکدَّر آینه!!
تویی که طعنه می‌زنی به چشمه از زلالی‌ات!
.
چو آینه فتاده‌ام ز آسمان به روی سنگ‌!
ز من شکسته‌تر کسی که نیست در حوالی‌ات!!

کوردەوان  فرجی ۱۳۹۸/۰۷/۱۷