عشق

ساحر  عشق چه کردی دل ماهم پژمرد         زندگی کتم دلم بود ولی حیف افسرد               تو مگر کینه دیرینه زجان ها داری                 که همه گوشه دنیا زغمت شد زاری                 توز آیینه مگر صورت زشتی دیدی                که گل زندگی از کام وجودم چیدی                ز جهان   قسمت    ما    کردی    غم               تو چه داری مگر ای عشق چه کم                   به     زبان    دل    ما    آگه     باش                 تو چو این جان کمی در ره باش                  رنگ مستی  همه    بر       روح    ردی               تو چرا این همه با خویش بدی                   راه   تو   این   همه   درد   است چرا                این همه درد بگو   تا به   کجا                     ثانیه در گرو دست تو بی ارزش شد                   دل ز دستم برفت سرکش شد