بار کج

تا آن خم ابروی تو ای یار کج است
در دیده ام اندازه و معیار کج است
 
گویند کژی آدم از پندارست
کی سایه ی کج دلیل دیوار کج است

مستی که تلو تلو خورد هر طرفی
مستانه گمان کند که هشیار کج است

آنجا که عروس ما نمیداند رقص
بیچاره زمین صاف و هموار کج است
 
کج نیست ز سفره نان ربود ار دستی
آن سفر ه ی بی محنت و بی عار کج است

مقیاس تو متکی به خود نیست اگر
بگذار و رها کنش کزو کار کج است
 
گر کعبه ی تو رضا همه عالم نیست
شک کن به نماز ، قبله انگار کج است

یک عمر گذشت و دلت آرام نشد
مقصد نرسیده هرکه را بار کج است