ای دادِ بیداد، دیوانه شدم از نگه یار
ای یار ای یار ای مونس وغمخوار
ای دوست ای دوست ای داغ نهاده شده بر پوست
ای ماه ای ماه ای دوست دلخواه
ای نور ای نور ای ماه شبِ دور
ای عشق ای عشق بی قافیه چون عشق
ای دل ای دل ای عشقِ با میل
ای ناب ای ناب ای دل شده بی خواب
ای خوب ای خوب ای ناب ومحجوب
ای بیست ای بیست ای خوب ، که عالیست
ای مست ای مست ای بیستِ دربست
ای ناز ای ناز ای مستِ دلباز
ای گل ای گل ای نازِ صد بُعد
ای بخت ای بخت ای گل همه خوشبخت
ای رود ای رود ای بختِ پُرسود
ای شهد ای شهد ای رودِ پر از عطر
ای بود ای بود ای مشهد و مشهود
ای شاد ای شاد ای بوده به دائم همه در یاد
ای باز ای باز ای شادی طناز
ای ساز ای ساز ای بازی دمساز
ای راز ای راز ای ساز رهایی ، همه، پرواز
ای یاد ای یاد ای رازِ همان راکب چون باد
ای کام ای کام ای رازهمه مستیِ انباشته درجام
ای دام ای دام ای کام دل صید شده... بی نام
ای وام ای وام ای دام که بر دل شده الهام
ای نام ای نام ای وامگَهِ آخر و فرجام
ای گام ای گام ای نام خوشی که شده است مکتب اسلام
ای بام ای بام ای گام نهایی که شده یکسره انجام
ای سوز ای سوز ای بام دلاورشدگان ، که همه مرصوص
ای رحم ای رحم ای سوزدلی که بتراود همه ازچَشم
ای نظم ای نظم ای رحمدلی که به وجودش شده یک رسم
ای امن ای امن ای نظم فراگیرشده در بطن
ای جشن ای جشن ای امنیت جاریِ در وزن
ای قو ای قو ای جشن شکوه پُر و انبوه
ای کوه ای کوه ای روحِ قوگونه ... ، دمیده شده بر لشکراندوه
ای روح ای روح ای کوه شناورشده بر رود
ای گل ای گل ای روحِ دل انگیز بهاری شده ، بلبل
ای درس ای درس ای گل که نهفته شده درحدس
ای یاس ای یاس ای درس همه ، مادرِحاجات همه ، مادرِعباس
ای حس ای حس ای یاس هدایت ، پسرحضرت نرگس
ای پاک ای پاک ای حس نهادینه شده برتن یک خاک
ای نفع ای نفع ای پاکی بدسوزکه به دستش شده است رفع
ای باغ ای باغ ای نفع همه جنگل بی زاغ
ای عدل ای عدل ای باغ همه نسلِ پر از عقل
ای عقل ای عقل ای عدل نهادینه شده ... برهمه ی اصل
ای وصل ای وصل ای عقل ، که واصل شده برفصل
ای سهل ای سهل ای وصل خدایی شده ی اهل
ای حور ای حور ای سهل به آغوش شده ی نور، تا آخرِ یک شور
ای فجر ای فجر ای حور لمیده به بَرِ جاری یک نهر
بهمن بیدقی 6/ 98
سروده شده در نیمه شب عاشورا ،
بیاد شهدایی که مشمول انتهای سوره مبارکه فجر شدند.
شورانگیز و زیبا بود
یا حسین
یا مهدی
ادرکنی